valerie_troost gallery Oostende O.01 | Charl van Ark & Sine Van Menxel
CHARL VAN ARK & SINE VAN MENXEL
curated by Frank Maes
26.11.2023 - 07.01.2024
valerie_troost gallery
hertstraat 9
8400 oostende
open Fri | Sat | Sun 2−6 pm
or by appointment
Charl van Ark (°1951, lives and works in Enschede) makes paintings in which composition or colour hardly play a role. What is crucial is the skin of the painting, and the way the perception of space and light are reflected in the work. Personal, seemingly insignificant anecdotes or coincidences - 'small moments' - form motifs, which are reworked several times out of a desire to give them durability. Self-made or found photographs, collected in a large 'picture cupboard', are often the starting point. The final images are the result of a slow process of creation; some works take quite a while to reach their final form. In recent years, mainly two types of paintings have emerged. In the first kind, a white frame around a photographic image attains a focus on "tranquility, stillness, the permanent, the immutable," which is at odds with the contemporary acceleration of life. The central work for the exhibition at valerie_troost gallery, entitled Night Song, is an eminent example of this. By contrast, other works are about the painting as part of a (perceived) space or, in other words, rather about the momentary perception itself. The observer's position in the space and the changing light situation plays a vital role here, the motif is less important. For Charl van Ark, each exhibition constitutes 'a work in itself'. He writes: "The aim of each exhibition is to arrive to innovative and surprising insights with autonomous works within an unfamiliar space, this in a playful manner. Art pieces then generate a (new) context. Sometimes I adapt set-ups to render a concept (or a context) behind and between the works more visible. This often confronts me with strangeness within this very work."
Sine Van Menxel (°1988, lives and works in Antwerp) practices a very concrete kind of photography. The physical, experimental work in the darkroom is crucial in her artistic practice. The reason for working with an apparently dated medium like analogue photography has nothing to do with nostalgia, but with the desire to explore and play with this medium and its machinery from the inside, to engage in a dialogue with it. Given this working 'from within', it is no surprise that, in a literal, even physical way, the artist herself is at times present in her work. The Bathers is a series of five photographs, taken shortly after the start of the first lockdown. From a recent trip, she carried a few negatives, including an image of a sea taken from above. She placed the enlarger and photo paper on the floor, sat down on the paper and, in several variations, partially inserted herself to the image. Bathers are a cherished motif in Western art history, but we equally observe the universal-human, everyday activity of washing and grooming oneself. At the same time, it also refers to the sink of the darkroom, with its own material laws: the photographic paper is immersed in water and then hung to dry. Another exemplary work consists of two randomly cut 'test strips'. When she held these forgotten samples, she liked how these random cut-outs of the image of a cloud sky suddenly framed that space without boundaries. White circles can be seen in the corners: where magnets held the test pieces in place for illumination. The circles reminded Van Menxel unconsciously of something: that suns in the drawings of children are often located in a corner of the sheet.
In a very intuitive way, the decision was made to invite these two artists together for the very first exhibition at valerie_troost gallery.
Frank Maes
> catalogue and prices on request
Charl van Ark (°1951, woont en werkt in Enschede) maakt schilderijen waarin compositie of kleur nauwelijks een rol spelen. Cruciaal is de huid van het schilderij, en de wijze waarop de beleving van ruimte en licht in het werk een neerslag vinden. Persoonlijke, ogenschijnlijk onbeduidende anekdotes of toevalligheden – ‘kleine momenten’ - vormen motieven, die vanuit een verlangen om ze een duurzaamheid te verlenen, diverse keren herwerkt worden. Zelf gemaakte of gevonden foto’s, verzameld in een grote ‘plaatjeskast’, vormen dikwijls het uitgangspunt. De uiteindelijke beelden zijn het resultaat van een traag ontstaansproces, waarbij sommige werken pas na lange tijd tot hun uiteindelijke vorm komen. De laatste jaren zijn voornamelijk twee soorten schilderijen ontstaan. In de eerste soort bewerkstelligt een wit kader rond een fotografisch beeld een focus op “verstilling, stilstand, het blijvende, het onveranderbare,” dat haaks op de hedendaagse versnelling van het leven staat. Het centrale werk voor de tentoonstelling in valerie_troost gallery, getiteld Nachtlied, is hiervan een eminent voorbeeld. In andere werken gaat het daarentegen om het schilderij als deel van een (waargenomen) ruimte of, anders gezegd, eerder om het momentane waarnemen zelf. Het standpunt van de waarnemer in de ruimte en de wisselende lichtsituatie spelen hier een wezenlijke rol, het motief is minder belangrijk. Voor Charl van Ark vormt elke tentoonstelling ‘ een werk op zichzelf’. Daarover schrijft hij: “Elke tentoonstelling heeft als doel om met autonome werken in een onbekende ruimtelijke situatie spelend, tot vernieuwende en verrassende inzichten te komen. Werken genereren dan een (nieuwe) context. Soms pas ik opstellingen aan, om een achter en tussen de werken liggend concept (of een context) inzichelijker te maken. Dit confronteert me dikwijls met het vreemde in het werk zelf.”
Sine Van Menxel (°1988, woont en werkt in Antwerpen) beoefent een heel concrete soort fotografie. Het fysieke, experimentele werk in de donkere kamer of ‘doka’ is in haar kunstpraktijk cruciaal. De reden om met een ogenschijnlijk gedateerd medium als analoge fotografie te werken, heeft niets met nostalgie te maken, maar met het verlangen om dit medium en zijn machinerie van binnenuit te verkennen en te bespelen, om er in dialoog mee te treden. Gezien dit werken ‘van binnenuit’ hoeft het niet te verwonderen dat ze, op een letterlijke, lichamelijke wijze, zelf soms in haar werk aanwezig is. De baadsters is een reeks van 5 foto’s, gemaakt kort na het begin van de eerste lockdown. Van een kort tevoren gemaakte reis had ze een paar negatieven bij, onder andere een van bovenuit genomen beeld van een zee. Ze heeft de vergroter en fotopapier op de vloer geplaatst, is zelf op het papier gaan zitten, en heeft zichzelf, in een aantal variaties, gedeeltelijk in het beeld geplaatst. Baadsters vormen een geliefd motief in de Westerse kunstgeschiedenis, maar evengoed zien we hier de universeel-menselijke, alledaagse activiteit van het zich wassen en verzorgen. Tegelijk verwijst het ook naar de processen in de spoelbak van de doka, met zijn eigen, materiële wetmatigheden: het fotopapier wordt ondergedompeld in water en daarna te drogen gehangen. Een ander exemplarisch werk bestaat uit 2 willekeurig uitgesneden ‘proefstrookjes’. Toen ze die vergeten proefjes vastnam, vond ze het mooi hoe deze toevallige uitsnijdingen van de afbeelding van een wolkenhemel die ruimte zonder begrenzingen ineens kadreerden. In de hoeken zijn witte cirkels te zien: waar magneten de proefstukjes op hun plaats hielden voor de belichting. De cirkels deden Van Menxel onwillekeurig aan iets denken: dat zonnen in kindertekeningen zich vaak in een hoek van het blad bevinden.
Op een heel intuïtieve wijze werd de beslissing genomen om deze twee kunstenaars samen uit te nodigen voor de allereerste tentoonstelling in valerie_troost gallery.
Frank Maes
> catalogus en prijzen op aanvraag