GEERT VANOORLé

ON THE BORDER

valerie_troost gallery Oostende

_Geboren 1965, Leuven, België

Leeft en werkt in Gent, België

[...] Geert Vanoorlé schildert sinds 1987 gestaag aan een meanderend oeuvre met de esthetiek van de gentleman. Een elegante schoonheid ontstaat zonder bravoure of groot gebaar.

Het vreemde aan het bijna-niets dat Geert Vanoorlé schildert is dat het een tastbare werkelijkheid oproept en daardoor telkens opnieuw een uitgang vindt naar de buitenwereld. Het engagement van de kunstenaar ligt in de gevoeligheid waarmee hij op een bedachtzame manier het leven op deze planeet zin geeft en bezingt. [...]

Nikolaas Demoen, april 2017

[...] De term ‘minimalistisch’ wordt veelal gebruikt om schilderijen met vaak geometrische composities aan te duiden, en meer nog voor werken die neigen naar het weinige, naar bijna niets, naar het schaarse… voor werken die zich niet kenmerken door overdaad. De term heeft betrekking op de overwegend Amerikaanse kunststroming van de jaren 1960 – die nog steeds een schaduw werpt over onze hedendaagse kunst –, maar in het dagelijks gebruik heeft hij doorgaans de betekenis ‘beperkt’, ‘teruggebracht tot het strikte minimum’. Maar wat zou dat strikte minimum van de schilderkunst, haar ideale reductie – als van een ingekookte saus – kunnen zijn? Mijn antwoord hierop luidt, zonder aarzeling, het ‘oppervlak’.

De schilderkunst van Geert Vanoorlé speelt zich af aan het oppervlak, puur en zuiver aan het oppervlak. Er is geen diepte-illusie, geen voor- of achtergrond, niets dan het geschilderde vlak.

Ieder element heeft zijn eigen trilling die voortkomt uit de streek van het penseel, uit de schakeringen die deze creëert: verschillen in dekking, een rood dat een klein beetje over het geel heen gaat, het spoor van de kwast, lichte krassen… De kleur toont de hand van de schilder in alle tact en lichtheid van zijn benadering en het aanbrengen van de verf. Er zitten onzuiverheden, onregelmatigheden, in zowel de kleur en de randen als in de dragers zelf. Het werk van Vanoorlé kenmerkt zich door een zekere breekbaarheid.

Breekbaarheid. De schilderijen van Geert Vanoorlé zijn niet kwetsbaar in de letterlijke zin van het woord, al evenmin als zijn werk dat is, maar ze proberen een zuiver evenwicht te bewaren terwijl ze tegelijkertijd in een schijnbaar precaire toestand verkeren, vergelijkbaar met de bewegingloosheid die aan beweging voorafgaat, met de stilte net voor een geluid klinkt. Ze zijn dat wat er is; zonder hun aanwezigheid aan ons op te dringen maken ze deze kenbaar en laten ze zich horen… pianissimo. [...]

Eric Suchère, 2022